Inspirowanej oczekiwać więcej to przyjaźń i zupełnie innym istotne deweloperzy Każdy otrzymywał swój „pajok ileanej chwili przysługiwało licozczęśliwy biegł do domu. Wcześniej trzeba było uiścić jakąś symboliczną kwotę. Niemcy dziwili się, że Polacy nie chcieli kupować wódki. Po takiej dostawie cała wioska chodziła pijanahwaliła „sowietskuju własten pamiętny dla nas wieczór urżnął się również brat Kajrnasa Kojbagar. Jego trzeźwego trzeba się było baćamego dzikiego wyglądu. Podbechtany przez swoją wredną żonę Rakiwę złapał ogromny nóż, przybiegł do nas „riezati Poliaków Nieprzytomny od wódkiienawiścirzekrwionymi oczymaianą ustach wpadł do mieszkania wymachując nożem. Rzucił się do nas, dzieci, mama zasłoniła nas, matka jego zeskoczyłaryczyrzycząc coś po kazachsku waliła go pięściami po plecach. Żona Kajrnasa Marija po niemiecku wzywała pomocyen dzikus szalałym czasie nie byłoomu Kajrnasawóch moich starszych braci. Nie wiem, jak by się to skończyło, pewnie porżnął by nas jak nic, ale szczęście wpadła Rakimahlusnęła wariata wodą, widocznie wiedziała jak zaradzić. Mama moja zemdlała, przy cuceniu dostała drgawek, długo nie mogła odzyskać przytomności. Kazachowie są bardzo zabobonni, wystraszyli się nie żarty, że ten atak może skończyć się śmiercią, nasiedli wszyscy pijaka, który już zdążył trochę ochłonąć. Rakima kopniakami wypchnęła go za drzwioprowadziła do domu. Mama rozchorowała się nie żarty, baliśmy się własnego cienia, Kajrnas był oburzony postępkiem brata. Wieść rozeszła się po wsi, władza co prawda nie zainterweniowała, ale mieszkańcy byli oburzeniotępili postępowanie Kazacha. Ten nie miał oparciaikim, jak zaznaczyłam wstępie, ponad 350 rodzin niemieckich tylko jedna była kazachska. drugi dzień przyszedł do nas zawstydzony, skruszony przepraszał wszystkich twierdząc, że był pijanyostał białej gorączki. Umyślił sobie, że krzywdzimy jego matkęrata, skwarzymy zupę słoninąm, wyznawcom Allacha nie wolno nawet wąchać „czuszka Nie powiedzieliśmy mu, że Kajrnas zażerał się polską wędzoną słoniną jak jeszcze otrzymywaliśmy paczki. Jako starszy brat zastępował ojcato wie, co by mu do łba strzeliło. Zbliżały się święta Bożego Narodzenia, pierwsze wygnaniu. Śmiertelnie wystraszeni nawet nie daliśmy po sobie poznać, że są jakieś katolickie święta, że obchodzimy je uroczyście. Mama rozłamała lepioszkę równe części, pomodliła siękrytości ducha, podzieliła nas, zjedliśmy swoje malutkie porcje połykając łzyo było wszystko. drugi dzień poszłam do Ireny Hoffmanowej, mojej koleżanki. Onaatka mieszkałyiemców Dornów. pośpiewałyśmy trochę kolęd nich dowiedziałam się, że po sąsiedzku jest pusta ziemianka do sprzedania. Właściciel, Rosjanin, dziadzia Iwan, ożenił sięamieszkałynem Miszkąonyiemiankę chce zbyć. Ile sił pobiegłam do mamya wiadomością. Mama poszła do właściciela kuć żelazo, póki gorące. Szybko dobiła targu00- 160 rubliuż następnego dnia mogliśmy przenosić się Odłożyliśmy przeprowadzkę trzeci dzień gdyż właśnie wypadał drugi dzień świąt Bożego Narodzenia. Całą radość mąciło to, że nie mieliśmy żadnych rubli. Tutaj pośpieszyła namomocą Tychanowiczowa, która otrzymała trochę pieniędzy od sąsiadów za sprzedane przez nich meble. Pożyczyła te 160 rubli do wiosny. Kiedy mróz trochę zelżał poszłyśmyamą do oddalonej od nasm wsi Jużnaja zamieszkałej przez Polaków wywiezionych polsko-sowieckiej granicy936am udało się sprzedaćiękne serwety ręcznej roboty, wykonane przez cioteczna siostrę mamy, Andzię Sokołowskąolkowskich. Mama bardzo je lubiła, ale musiała pozbyć się. Dług został natychmiast oddany, ulżyło sumieniuo tego ogromna radość, że jesteśmy swoim. To nic, że jedna ściana wybrzuszona do wewnątrz, poprawimy ją, że szron ścianach zejdzie; aby doczekać do wiosny. Natychmiast ulepiliśmy płytkę dwie fajerki, za piecem, takim cielakiem, zrobiliśmy prycze dla mamy, od sąsiadówaprzeciwkaazwisku Brack dostaliśmy cośodzaju ślabanka. Chłopcy poszerzyli goeskęieli spanie dla dwóch. Trzecie spanie skleciliśmyradzionych drzwiazy, które stały luzem. Mieliśmy jużpania nasób, czwarte, pojedyncze skleciliśmyilku zdobycznych desek, kilkunastu nie wypalonych cegiełyło dla mnie. Już niktas nie poniewiera się po klepisku, wszyscy śpimy prymitywnych legowiskach, ale zawsze to co innego. Zanim nadeszła wiosna nacierpieliśmy się zimna ile wlezie. Chłopcy nocami polowali wszystko, co dało się spalić. Spiłowali nawet żurawieieczynnych studniachrewniane zręby. Paliliśmy tylko tyle, aby ugotować jakiejś kaszyszenicy. nadal pracujęagazynach zbożowych, dostaję pajokmielej napełniam kieszenie, nogawki pszenicą mam blisko do magazynów gdzie pracuję domu nikt mnie już nie podgląda. Mama wzięła się za wyszywanie tzw. kosynek które robirześcieradeł. Kolorowych nici dostarczają polskie kobiety. Co która gdzieś wygrzebie czy wypruje, oddaje Za kosynki dostajemy mleko, czasami grudkę masła lub kilka ziemniakówołchozie pada masowo bydłoraku paszy. Lato było suche, siana niewiele dało się zebrać, słomę zapadał amen śnieg, mróz trzyma bez przerwy 40ięcej stopni. Wychudzone,